Istotą terapii czaszkowo-krzyżowej (TCK) jest precyzyjne odnalezienie związku pomiędzy patologią obecną w organizmie a zaburzeniem tzw. rytmu czaszkowo-krzyżowego.
Rytm czaszkowo-krzyżowy dotyczy cyklicznego przemieszczania się płynu mózgowo-rdzeniowego, napięcia i ruchomości struktur układu nerwowego oraz mobilności czaszki i kości krzyżowej. Wszystkie te dyskretne elementy, składające się na rytm czaszkowo-krzyżowy, są wyczuwane przez terapeutę, który w trakcie diagnostyki i terapii układa ręce głównie na potylicy oraz w okolicy kości krzyżowej. Terapeuta określa wzorce napięć, a następnie dąży do ich eliminacji, by przywrócić prawidłowy rytm czaszkowo-krzyżowy, a przez to zaprogramować na nowo wzorzec zdrowia organizmu. TCK opiera się więc na stymulacji naturalnych sił samoregulujących funkcje ustroju.
TCK usprawnia działanie całego organizmu, a nie tylko poszczególnych jego układów. Jego celem jest przywrócenie pełnej równowagi psycho-fizycznej.
Terapia ta jest niezwykle skuteczna w leczeniu dysfunkcji organizmu, wynikających z przebytej traumy lub zaburzeń fizjologii, powstałych pod wpływem przewlekłego stresu. Znajduje szczególne zastosowanie w rehabilitacji po wypadkach komunikacyjnych, terapii szoku poporodowego, terapii bólu pochodzenia stresogennego.

Kiedy sięgnąć po tę metodę?
Terapia ta jest doskonałym narzędziem do pracy z pacjentami w przypadku bólu, obrzęków i schorzeń:

– narządu ruchu: zmian zwyrodnieniowych i pourazowych
– układu nerwowego: migreny, przemęczenie, nadpobudliwość, padaczka, depresja, nerwice, zaburzenia snu, stany po śpiączce mózgowej, udary
– kręgosłupa i pleców, zapalenia korzonków nerwowych, rwy kulszowej, skoliozy, bolesnego napięcia barków
– układu hormonalnego: zaburzenia miesiączkowania, niektóre rodzaje niepłodności, cukrzyca
– układu trawiennego: bóle czynnościowe, zaparcia, biegunki, kolki
– układu odpornościowego
– traumy okołoporodowej dziecka i matki
– stanów wymagających manipulacji w obrębie kości czaszki (np. interwencja stomatologiczna, chirurgiczna)
– schorzenia u dzieci: MPDZ, nadpobudliwość psychoruchowa, autyzm, wcześniactwo, kłopoty
z koncentracją, dysleksja
– kłopotów ze wzrokiem i słuchem, nawracającego zapalenia uszu u dzieci i dorosłych, zapalenia zatok, napięcia i bólu w stawie skroniowo–żuchwowym, wybicia żuchwy, wady wymowy, zgrzytania zębami oraz wad zgryzu

Rozpoczęty podczas terapii proces równoważenia w ciele pacjenta nie kończy się w chwili zakończenia zabiegu, ale ma trwający ok. 48 h czas dostrajania się organizmu do nowego poziomu równowagi.
Z tego powodu zaleca się prowadzenie terapii nie częściej niż co dwa, trzy dni.
Przeciwwskazania do terapii:
– ostre stany wymagające natychmiastowej interwencji lekarskiej
– świeże urazy przebiegające z krwotokiem
– aktywne fazy schorzeń psychicznych
– pierwsze trzy miesiące ciąży, zagrożenie poronienia
Inne przeciwwskazania:
Przeciwwskazaniami do standardowego stosowania terapii czaszkowo-krzyżowej są:
– zapalenie opon mózgowych w ostrym okresie
– niewygojone rany czaszki
– guzy występujące w czaszce
– tętniaki
– udar niedokrwienny i krwotoczny mózgu w początkowej fazie
– wodogłowie bezkomorowe
– ostre stany zapalne, przykładowo stawów
– wysoka temperatura
– niektóre choroby psychiczne (schizofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna)
– świeże urazy ortopedyczne do 48 godzin
Jednak nawet w tych stanach, przy spełnieniu odpowiednich warunków, pewne formy terapii czaszkowo-krzyżowej mogą być zastosowane.
W przypadkach jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt z terapeutą.