Centrum Medyczne RH+
Godziny otwarcia:
Terapia manualna to forma pracy z ciałem, która polega na przywracaniu prawidłowej funkcji układu kostno-stawowego i nerwowo-mięśniowego. W terapii manualnej wykorzystuje się techniki mobilizacji lub manipulacji stawów kręgosłupa i stawów obwodowych oraz specjalne techniki terapii manualnej tkanek miękkich. Nieodzownym elementem jest kontakt rąk terapeuty z ciałem pacjenta, ale nie jest to typowy masaż. W niektórych metodach pacjent czynnie uczestniczy w terapii, wykonując ruch w określonym kierunku, co pozwala na utrwalenie i zautomatyzowanie prawidłowego wzorca ruchu w centralnym układzie nerwowym. Terapię poprzedza bardzo dokładna diagnostyka, dzięki czemu dobór technik jest zawsze bezpieczny dla pacjenta. Głównym efektem terapii jest poprawa warunków biomechanicznych ciała, a przez to zniesienie bólu i zwiększenie zakresu ruchu.
W naszym studio fizjoterapeuci oferują m.in.:
– terapię manualną
– terapię osteopatyczną
– terapię czaszkowo-krzyżową (kranio-sakralną)
– terapię wisceralną (trzewną)
– metodę Mulligana
– masaż klasyczny
– masaż tkanek głębokich
– bańki (masaż i terapia)
– kinesiotaping
Filozofia osteopatii opiera się na koncepcji jedności ciała człowieka – to znaczy, że funkcje wszystkich struktur naszego ciała są wzajemnie ze sobą powiązane. Zaburzenie pracy jednego organu może pociągać za sobą skutki nawet w odległych częściach ciała. Organizm człowieka pojmowany jest całościowo ze szczególnym uwzględnieniem jego niesamowitej zdolności do samoregulacji.
Terapeuta analizuje w trakcie terapii związki przyczynowo-skutkowe, dotyczące fizjologii i patologii nie tylko narządu ruchu, ale również narządów wewnętrznych (serca, układu oddechowego, układu pokarmowego itd.), „wsłuchuje się” w pracę organizmu pacjenta. Taka umiejętność jest niezbędna dla trafnej diagnostyki bólu, którego przyczyna leży niekiedy bardzo odlegle od bolesnego miejsca.
Podstawą holistycznego podejścia osteopatii jest leczenie przyczyny patologii, a nie samego bólu, jako objawu.
Istotą terapii czaszkowo-krzyżowej (TCK) jest precyzyjne odnalezienie związku pomiędzy patologią obecną w organizmie a zaburzeniem tzw. rytmu czaszkowo-krzyżowego.
Rytm czaszkowo-krzyżowy dotyczy cyklicznego przemieszczania się płynu mózgowo-rdzeniowego, napięcia i ruchomości struktur układu nerwowego oraz mobilności czaszki i kości krzyżowej. Wszystkie te dyskretne elementy, składające się na rytm czaszkowo-krzyżowy, są wyczuwane przez terapeutę, który w trakcie diagnostyki i terapii układa ręce głównie na potylicy oraz w okolicy kości krzyżowej. Terapeuta określa wzorce napięć, a następnie dąży do ich eliminacji, by przywrócić prawidłowy rytm czaszkowo-krzyżowy, a przez to zaprogramować na nowo wzorzec zdrowia organizmu. TCK opiera się więc na stymulacji naturalnych sił samoregulujących funkcje ustroju.
TCK usprawnia działanie całego organizmu, a nie tylko poszczególnych jego układów. Jego celem jest przywrócenie pełnej równowagi psycho-fizycznej.
Terapia ta jest niezwykle skuteczna w leczeniu dysfunkcji organizmu, wynikających z przebytej traumy lub zaburzeń fizjologii, powstałych pod wpływem przewlekłego stresu. Znajduje szczególne zastosowanie w rehabilitacji po wypadkach komunikacyjnych, terapii szoku poporodowego, terapii bólu pochodzenia stresogennego.
Kiedy sięgnąć po tę metodę?
Terapia ta jest doskonałym narzędziem do pracy z pacjentami w przypadku bólu, obrzęków i schorzeń:
– narządu ruchu: zmian zwyrodnieniowych i pourazowych
– układu nerwowego: migreny, przemęczenie, nadpobudliwość, padaczka, depresja, nerwice, zaburzenia snu, stany po śpiączce mózgowej, udary
– kręgosłupa i pleców, zapalenia korzonków nerwowych, rwy kulszowej, skoliozy, bolesnego napięcia barków
– układu hormonalnego: zaburzenia miesiączkowania, niektóre rodzaje niepłodności, cukrzyca
– układu trawiennego: bóle czynnościowe, zaparcia, biegunki, kolki
– układu odpornościowego
– traumy okołoporodowej dziecka i matki
– stanów wymagających manipulacji w obrębie kości czaszki (np. interwencja stomatologiczna, chirurgiczna)
– schorzenia u dzieci: MPDZ, nadpobudliwość psychoruchowa, autyzm, wcześniactwo, kłopoty
z koncentracją, dysleksja
– kłopotów ze wzrokiem i słuchem, nawracającego zapalenia uszu u dzieci i dorosłych, zapalenia zatok, napięcia i bólu w stawie skroniowo–żuchwowym, wybicia żuchwy, wady wymowy, zgrzytania zębami oraz wad zgryzu
Rozpoczęty podczas terapii proces równoważenia w ciele pacjenta nie kończy się w chwili zakończenia zabiegu, ale ma trwający ok. 48 h czas dostrajania się organizmu do nowego poziomu równowagi.
Z tego powodu zaleca się prowadzenie terapii nie częściej niż co dwa, trzy dni.
Przeciwwskazania do terapii:
– ostre stany wymagające natychmiastowej interwencji lekarskiej
– świeże urazy przebiegające z krwotokiem
– aktywne fazy schorzeń psychicznych
– pierwsze trzy miesiące ciąży, zagrożenie poronienia
Inne przeciwwskazania:
Przeciwwskazaniami do standardowego stosowania terapii czaszkowo-krzyżowej są:
– zapalenie opon mózgowych w ostrym okresie
– niewygojone rany czaszki
– guzy występujące w czaszce
– tętniaki
– udar niedokrwienny i krwotoczny mózgu w początkowej fazie
– wodogłowie bezkomorowe
– ostre stany zapalne, przykładowo stawów
– wysoka temperatura
– niektóre choroby psychiczne (schizofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna)
– świeże urazy ortopedyczne do 48 godzin
Jednak nawet w tych stanach, przy spełnieniu odpowiednich warunków, pewne formy terapii czaszkowo-krzyżowej mogą być zastosowane.
W przypadkach jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt z terapeutą.
Najnowsze badania ukazują ogromną korelację schorzeń układu trzewnego z dolegliwościami związanymi z układem ruchu, a w tym przede wszystkim z kręgosłupem.
Według J.P. Barrala wszelkiego rodzaju zablokowania w obrębie układu powięziowego, który podtrzymuje narządy klatki piersiowej i jamy brzusznej (poprzez krezki, więzadła, czy otrzewną) mogą powodować ograniczenia ruchomości i inne zaburzenia w obrębie narządu ruchu. Każdy narząd w ciele człowieka ma powiązania z charakterystycznymi dla każdego z nich obszarami ciała. Przykładowo dysfunkcje w obrębie odcinka szyjnego kręgosłupa i obręczy barkowej mogą mieć powiązanie z dysfunkcją wątroby. Wątroba bowiem poprzez więzadło wątrobowo-przeponowe może m.in. przyczyniać się do zmniejszenia ruchomości przepony i zaburzeń oddechowych, co z kolei prowadzić może do większego zaangażowania pomocniczych mięśni oddechowych, których przyczepy znajdują się właśnie na kręgach szyjnych. Połączenie dolegliwości strukturalnych (np. kręgosłupa) z wisceralnymi działa w dwie strony. Kręgosłup lub staw może boleć przez jakiś narząd wewnętrzny lub odwrotnie – narząd wewnętrzny może boleć lub gorzej pracować przez jakieś zablokowania w kręgosłupie lub każdym innym stawie.
Praca Wisceralna polega na mobilizacji za pomocą delikatnych technik, wykonywanych dłońmi terapeuty, które w tej metodzie są zarówno narzędziem diagnostycznym jak i terapeutycznym. Wyeliminowanie dysfunkcji w obrębie narządów wewnętrznych pozwala poprawić ich pracę, uruchomić naturalne procesy samoregulacji oraz osiągnąć długotrwały efekt leczenia dolegliwości bólowych w obrębie narządu ruchu.
Terapia wisceralna daje doskonałe rezultaty w:
– zespole jelita wrażliwego
– zatruciach
– bólach brzucha
– rwie kulszowej i innych bólach pleców (często powodem są nerki lub krezki jelita)
– zaparciach
– biegunkach
– astmie
– problemach kardiologicznych
– częstych infekcjach
– zapaleniu gruczołu krokowego
– zapaleniu pęcherza
– niepłodności
– bolesnym miesiączkowaniu i wielu innych schorzeniach
Należy pamiętać, że praca wisceralna wspomaga leczenie zaburzeń czynnościowych danego narządu i nie zastępuje leczenia farmakologicznego oraz szczegółowej oceny specjalistyczne.
Terapia manualna to forma pracy z ciałem, która polega na przywracaniu prawidłowej funkcji układu kostno-stawowego i nerwowo-mięśniowego. W terapii manualnej wykorzystuje się techniki mobilizacji lub manipulacji stawów kręgosłupa i stawów obwodowych oraz specjalne techniki terapii manualnej tkanek miękkich. Nieodzownym elementem jest kontakt rąk terapeuty z ciałem pacjenta, ale nie jest to typowy masaż. W niektórych metodach pacjent czynnie uczestniczy w terapii, wykonując ruch w określonym kierunku, co pozwala na utrwalenie i zautomatyzowanie prawidłowego wzorca ruchu w centralnym układzie nerwowym. Terapię poprzedza bardzo dokładna diagnostyka, dzięki czemu dobór technik jest zawsze bezpieczny dla pacjenta. Głównym efektem terapii jest poprawa warunków biomechanicznych ciała, a przez to zniesienie bólu i zwiększenie zakresu ruchu.
W naszym studio fizjoterapeuci oferują m.in.:
– terapię manualną
– terapię osteopatyczną
– terapię czaszkowo-krzyżową (kranio-sakralną)
– terapię wisceralną (trzewną)
– metodę Mulligana
– masaż klasyczny
– masaż tkanek głębokich
– bańki (masaż i terapia)
– kinesiotaping
Filozofia osteopatii opiera się na koncepcji jedności ciała człowieka – to znaczy, że funkcje wszystkich struktur naszego ciała są wzajemnie ze sobą powiązane. Zaburzenie pracy jednego organu może pociągać za sobą skutki nawet w odległych częściach ciała. Organizm człowieka pojmowany jest całościowo ze szczególnym uwzględnieniem jego niesamowitej zdolności do samoregulacji.
Terapeuta analizuje w trakcie terapii związki przyczynowo-skutkowe, dotyczące fizjologii i patologii nie tylko narządu ruchu, ale również narządów wewnętrznych (serca, układu oddechowego, układu pokarmowego itd.), „wsłuchuje się” w pracę organizmu pacjenta. Taka umiejętność jest niezbędna dla trafnej diagnostyki bólu, którego przyczyna leży niekiedy bardzo odlegle od bolesnego miejsca.
Podstawą holistycznego podejścia osteopatii jest leczenie przyczyny patologii, a nie samego bólu, jako objawu.
Istotą terapii czaszkowo-krzyżowej (TCK) jest precyzyjne odnalezienie związku pomiędzy patologią obecną w organizmie a zaburzeniem tzw. rytmu czaszkowo-krzyżowego.
Rytm czaszkowo-krzyżowy dotyczy cyklicznego przemieszczania się płynu mózgowo-rdzeniowego, napięcia i ruchomości struktur układu nerwowego oraz mobilności czaszki i kości krzyżowej. Wszystkie te dyskretne elementy, składające się na rytm czaszkowo-krzyżowy, są wyczuwane przez terapeutę, który w trakcie diagnostyki i terapii układa ręce głównie na potylicy oraz w okolicy kości krzyżowej. Terapeuta określa wzorce napięć, a następnie dąży do ich eliminacji, by przywrócić prawidłowy rytm czaszkowo-krzyżowy, a przez to zaprogramować na nowo wzorzec zdrowia organizmu. TCK opiera się więc na stymulacji naturalnych sił samoregulujących funkcje ustroju.
TCK usprawnia działanie całego organizmu, a nie tylko poszczególnych jego układów. Jego celem jest przywrócenie pełnej równowagi psycho-fizycznej.
Terapia ta jest niezwykle skuteczna w leczeniu dysfunkcji organizmu, wynikających z przebytej traumy lub zaburzeń fizjologii, powstałych pod wpływem przewlekłego stresu. Znajduje szczególne zastosowanie w rehabilitacji po wypadkach komunikacyjnych, terapii szoku poporodowego, terapii bólu pochodzenia stresogennego.
Kiedy sięgnąć po tę metodę?
Terapia ta jest doskonałym narzędziem do pracy z pacjentami w przypadku bólu, obrzęków i schorzeń:
– narządu ruchu: zmian zwyrodnieniowych i pourazowych
– układu nerwowego: migreny, przemęczenie, nadpobudliwość, padaczka, depresja, nerwice, zaburzenia snu, stany po śpiączce mózgowej, udary
– kręgosłupa i pleców, zapalenia korzonków nerwowych, rwy kulszowej, skoliozy, bolesnego napięcia barków
– układu hormonalnego: zaburzenia miesiączkowania, niektóre rodzaje niepłodności, cukrzyca
– układu trawiennego: bóle czynnościowe, zaparcia, biegunki, kolki
– układu odpornościowego
– traumy okołoporodowej dziecka i matki
– stanów wymagających manipulacji w obrębie kości czaszki (np. interwencja stomatologiczna, chirurgiczna)
– schorzenia u dzieci: MPDZ, nadpobudliwość psychoruchowa, autyzm, wcześniactwo, kłopoty
z koncentracją, dysleksja
– kłopotów ze wzrokiem i słuchem, nawracającego zapalenia uszu u dzieci i dorosłych, zapalenia zatok, napięcia i bólu w stawie skroniowo–żuchwowym, wybicia żuchwy, wady wymowy, zgrzytania zębami oraz wad zgryzu
Rozpoczęty podczas terapii proces równoważenia w ciele pacjenta nie kończy się w chwili zakończenia zabiegu, ale ma trwający ok. 48 h czas dostrajania się organizmu do nowego poziomu równowagi.
Z tego powodu zaleca się prowadzenie terapii nie częściej niż co dwa, trzy dni.
Przeciwwskazania do terapii:
– ostre stany wymagające natychmiastowej interwencji lekarskiej
– świeże urazy przebiegające z krwotokiem
– aktywne fazy schorzeń psychicznych
– pierwsze trzy miesiące ciąży, zagrożenie poronienia
Inne przeciwwskazania:
Przeciwwskazaniami do standardowego stosowania terapii czaszkowo-krzyżowej są:
– zapalenie opon mózgowych w ostrym okresie
– niewygojone rany czaszki
– guzy występujące w czaszce
– tętniaki
– udar niedokrwienny i krwotoczny mózgu w początkowej fazie
– wodogłowie bezkomorowe
– ostre stany zapalne, przykładowo stawów
– wysoka temperatura
– niektóre choroby psychiczne (schizofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna)
– świeże urazy ortopedyczne do 48 godzin
Jednak nawet w tych stanach, przy spełnieniu odpowiednich warunków, pewne formy terapii czaszkowo-krzyżowej mogą być zastosowane.
W przypadkach jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt z terapeutą.
Najnowsze badania ukazują ogromną korelację schorzeń układu trzewnego z dolegliwościami związanymi z układem ruchu, a w tym przede wszystkim z kręgosłupem.
Według J.P. Barrala wszelkiego rodzaju zablokowania w obrębie układu powięziowego, który podtrzymuje narządy klatki piersiowej i jamy brzusznej (poprzez krezki, więzadła, czy otrzewną) mogą powodować ograniczenia ruchomości i inne zaburzenia w obrębie narządu ruchu. Każdy narząd w ciele człowieka ma powiązania z charakterystycznymi dla każdego z nich obszarami ciała. Przykładowo dysfunkcje w obrębie odcinka szyjnego kręgosłupa i obręczy barkowej mogą mieć powiązanie z dysfunkcją wątroby. Wątroba bowiem poprzez więzadło wątrobowo-przeponowe może m.in. przyczyniać się do zmniejszenia ruchomości przepony i zaburzeń oddechowych, co z kolei prowadzić może do większego zaangażowania pomocniczych mięśni oddechowych, których przyczepy znajdują się właśnie na kręgach szyjnych. Połączenie dolegliwości strukturalnych (np. kręgosłupa) z wisceralnymi działa w dwie strony. Kręgosłup lub staw może boleć przez jakiś narząd wewnętrzny lub odwrotnie – narząd wewnętrzny może boleć lub gorzej pracować przez jakieś zablokowania w kręgosłupie lub każdym innym stawie.
Praca Wisceralna polega na mobilizacji za pomocą delikatnych technik, wykonywanych dłońmi terapeuty, które w tej metodzie są zarówno narzędziem diagnostycznym jak i terapeutycznym. Wyeliminowanie dysfunkcji w obrębie narządów wewnętrznych pozwala poprawić ich pracę, uruchomić naturalne procesy samoregulacji oraz osiągnąć długotrwały efekt leczenia dolegliwości bólowych w obrębie narządu ruchu.
Terapia wisceralna daje doskonałe rezultaty w:
– zespole jelita wrażliwego
– zatruciach
– bólach brzucha
– rwie kulszowej i innych bólach pleców (często powodem są nerki lub krezki jelita)
– zaparciach
– biegunkach
– astmie
– problemach kardiologicznych
– częstych infekcjach
– zapaleniu gruczołu krokowego
– zapaleniu pęcherza
– niepłodności
– bolesnym miesiączkowaniu i wielu innych schorzeniach
Należy pamiętać, że praca wisceralna wspomaga leczenie zaburzeń czynnościowych danego narządu i nie zastępuje leczenia farmakologicznego oraz szczegółowej oceny specjalistyczne.
Zabieg z wykorzystaniem bardzo cienkich igieł (suche igły) bez substancji farmakologicznych. Polega on na nakłuciu punktu spustowego lub napiętego pasma mięśniowego za pomocą sterylnych, jednorazowych igieł do akupunktury w celu leczenia bólu oraz dysfunkcji spowodowanych problemami mięśniowymi, bólami głowy oraz w leczeniu niektórych problemów nerwowych. Zabieg ten nie równoznaczny z akupunkturą.
Częste i niegroźne reakcje występujące po igłowaniu to:
– małe krwiaki w miejscu igłowania
– ból mięśni, który może się utrzymywać przez około 1-4 dni
– 1-2 dniowa przeczulica
Zabieg igłoterapii suchej stosuje się najczęściej przy schorzeniach / bólu takich jak: